Kahit isa lang yung nasa picture, dahil naubos na yung isa at kinuhanan ko na lang yan after ng kainan. Iniisip ko na tuloy kung paano nagkaroon na ako ng trabaho. I will try na tuwing sweldo na ko may pasalubong ako sa kanila. Wala na nga namang mas sasarap pag nakakatulong ka sa pamilya mo. And one day, magagawa ko din yun. Biglang nawala yung mga pangarap kong luho. For that one moment, puro pamilya at para sa kanila lang yung inisip ko. And that keep my hopes up.
For now, tiis tiis lang. Si Mama at si Papa muna gagastos ng lahat. Pag may work na. For sure, ang buhay namin (sana nga) ay maging kumportable naman.
No comments:
Post a Comment